اتحادیه‌های کارگری هند، در برابر حمایت دولت هند از اسرائیل می‌ایستند

کارگران هندی مانند سایر کارگران آسیایی، به دلایل متعددی مثل جمعیت و مهارت در بسیاری از کشورها به عنوان کارگران مهاجر ارزان‌قیمت شناخته می‌شوند. به دلیل ارزان بودن دستمزد این کارگران، کشورهایی مانند کشورهای عربی حاشیه‌‎ی خلیج فارس، کشورهای غربی برای کارگران ماهر و همچنین اسرائیل که بیش از جمعیت خودشان به نیروی کار نیاز دارند، از مهاجرت گروهی این کارگران استقبال می‌کنند و در بسیاری موارد در توافق‌نامه‌هایی با دولت‌ها، این کارگران در گروه‌های پرتعدادی به کشور مقصد فرستاده می‌شوند.

اسرائیل به دلیل ساختار منحصربه‌فرد جمعیتی‌اش فاقد نیروی کار بومی است. اسرائیل که در سال 1948 با توسل به کشتار و خشونت و بیرون راندن فلسطینیان بومی این سرزمین و همچنین حمایت و سرمایه‌گذاری سنگین کشورهای غربی و به خصوص آمریکا تشکیل شد، یهودیان سراسر جهان را به امید زندگی و رفاه بهتر به این سرزمین فراخواند. با این‌حال حجم انبوه سرمایه‌گذاری غربی در اسرائیل و سرعت رشد اقتصادی در این سرزمین به حدی زیاد بود که نیاز به نیروی کار روز به روز از جمعیت ساختگی اسرائیل فراتر می‌رفت.

آن‌ها در ابتدا از نیروی کار فلسطینیان ساکن در اسرائیل و بعد از سال 1967 و با اشغال کرانه باختری و غزه از کارگران فلسطینی‌ سرزمین اشغالی استفاده می‌کردند، اما به دلیل بسته شدن گذرگاه‌های مرزی و نگرانی امنیتی از مبارزات فلسطینیان پس از انتفاضه‌ی اول و دوم، حدود 50 هزار کارگر فلسطینی اخراج و به طور فزاینده‌ای کارگران مهاجر کشورهای آسیایی مثل چین، هند، تایلند و فیلیپین و اروپای شرقی و آفریقا جایگزین کارگران بومی فلسطینی شدند. اما به دلیل کمبود نیروی کار و تورم فزاینده، اسرائیل ناچار شد در سال 2021 برای حدود 20000 کارگر غزه مجوز کار صادر کند. به طوری که مجموع کارگران غزه و کارگران کرانه‌ی باختری که پیشتر اجازه‌ی کار در سرزمین اشغالی را پیدا کرده بودند، نزدیک به 25 درصد کل کارگران اسرائیل را تشکیل می‌دادند.

پس از عملیات طوفان القصی در 7 اکتبر اسرائیل اعلام کرد که کارگران غزه و کرانه باختری «جنگجویان غیرقانونی» هستند و باید برگردانده شوند. سرمایه‌داران اسرائیلی از جمله «انجمن ساخت و ساز» از دولت اسرائیل درخواست کردند که 100 هزار کارگر هندی را جایگزین کارگران فلسطینی‌ای کند که مجوز کارشان بعد از جنگ لغو شده است. [4] با باطل شدن اجازه‌ی کار فلسطینیان، طرح جایگزینی 25500 کارگر از سریلانکا، 20000 نفر از چین، 17000 نفر از هند، 13000 نفر از تایلند و 6000 نفر از مولداوی در دولت اسرائیل تصویب شد. 

این‌ها کارگران مهاجری هستند که یک سوم فلسطینیان حقوق دریافت می‌کنند و بیش از 40 درصد جمعیت کارگران اسرائیل را تشکیل می‌دهند. جایگزینی کارگران ارزان قیمت مهاجر به جای کارگران بومی فلسطین علاوه بر این‌که اتکای اسرائیل به فلسطینیان را کاهش می‌دهد، در چارچوب بازسازی نئولیبرالی اقتصاد اسرائیل نیز فهمیده می‌شود. در بازسازی‌های نئولیبرالی، دولت حاکم شرایطی را برای سرمایه‌داران فراهم می‌کند که بدون توجه به رفاه کارگران و کمترین هزینه بتوانند بیشترین سود را کسب کنند. کارگران مهاجر در این کشور با وجود اینکه برای ورود به اسرائیل هزینه‌های سنگینی می‌پردازند (از 6 تا 10 هزار دلار که گاه به صورت قسطی و از حقوق‌های آتی کارگر مهاجر کسر می‌شود) اما وضعیت بسیار سختی را تجربه می‌کنند. آنها تنها در مشاغل محدودی مانند ساخت و ساز و کشاورزی و خدمات خانگی می‌توانند فعالیت داشته باشند. طبق گزارش فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر^[5] از 300 هزار کارگر مهاجر در اسرائیل حدود 200 هزار نفر تبدیل به کارگر غیرقانونی می‌شوند، کارگران غیرقانونی‌ای که هرلحظه در معرض دستگیری و بازداشت قرار دارند. این کارگران عموما به صورت قانونی وارد کشور می‌شوند اما تحت قوانینی که با بردگی تفاوتی ندارد به راحتی اجازه‌ی کارشان گرفته می‌شود و از آن پس غیرقانونی به حساب می‌آیند. همچنین حقوق اساسی این کارگران به روش‌های مختلف از جمله عدم دریافت مرخصی، دستمزد پایین، شرایط کار سخت و ضبط گذرنامه توسط کارفرمایان زیر پا گذاشته می‌شود.

از آن‌جا که لغو مجوزهای کار کارگران فلسطینی بخشی از تلاش اسرائیل برای جلوگیری از تشکیل هرگونه اقتصاد مستقل در سرزمین‌های اشغالی و غزه و عاملی بازدارنده برای مقاومت فلسطینیان است، شوراهای مرکزی اتحادیه‌های کارگری هند (AICCTU) با انتشار بیانیه‌ای به نمایندگی از 100 میلیون کارگر هندی به صادرات کارگران برای جایگزینی با کارگران فلسطینی اعتراض کردند و تظاهراتی در حمایت از مبارزات فلسطین برگزار کردند. این نهاد فدراسیونی است متشکل از اتحادیه‌های کارگری هند که اعضای آن به حدود صد میلیون کارگر می‌رسد و از اتحادیه‌های کارگری همچون اتحادیه‌های کارگران ساختمانی، کارگران قراردادی و کارگران راه‌آهن تشکیل شده است. برخی از این این اتحادیه‌ها مانند فدراسیون کارگران ساختمانی هند (CWFI) در بیانیه‌ی جداگانه‌ای هرگونه تلاش برای اعزام کارگران فقیر هند به اسرائیل برای غلبه بر کمبود کارگران را که در راستای حمایت از نسل‌کشی در فلسطین صورت بگیرد را محکوم کرد.

شورای مرکزی اتحادیه‌های کارگری هند علاوه بر این بیانیه، بیانیه‌های متعدد دیگری نیز در حمایت از فلسطین منتشر کرده است. در یکی از این بیانیه‌ها^[6] اعلام کرده است که تحریم و بمباران علیه غزه باید فورا متوقف شود و دولت هند باید از تمام ابزارهایش برای مذاکره با اسرائیل جهت آتش‌بس استفاده کند. آنها همچنین در این بیانیه حمایت آمریکا و کشورهای غربی از اسرائیل را محکوم نمودند و اعلام کردند از فراخوان اتحادیه‌های کارگری فلسطین برای اتحاد علیه اسرائیل حمایت خواهند کرد.

دبیر ملی شوراهای مرکزی اتحادیه‌های کارگری هند در مصاحبه‌ای[7] با اشاره به انحراف آشکار دولت فعلی هند از موضع تاریخی هند در قبال فلسطین چنین گفت: “در زمانی که جنگ علیه بشریت در غزه به راه افتاده است، توافق با اسرائیل مساوی با کمک به جنایتکاران جنگی است. ما به عنوان بخشی از طبقه‌ی کارگر قاطعانه با این امر مخالفیم و در کنار مبارزه مردم فلسطین ایستاده‌ایم. انحراف از موضع تاریخی هند در قبال فلسطین، زمانی به اوج خود رسید که شرکت‌های خصوصی در هند روابطشان با اسرائیل را تقویت کردند. به ویژه تاجر میلیاردر گوتام آدانی که متحد نزدیک نخست‌وزیر مودی و یکی از ذی‌نفعان اصلی رابطه با اسرائیل تلقی می‌شود. آدانی به تازگی بندر حیفا در اسرائیل را به مبلغ 1.2 میلیارد دلار خریداری کرده است و قراردادهای دفاعی متعددی با سازندگان تسلیحات اسرائیلی که مستقیما همدست نسل‌کشی در فلسطین اشغالی هستند، امضا کرده است. ما به وضوع می‌توانیم ببینیم که چه کسانی از اشغال فلسطین سود می‌برند. دولت هند حتی حاضر است سیاست‌ خارجی‌اش را کنار بگذارد و برای حمایت از منافع سرمایه‌داران علیه بشریت عمل کند.”

هند به تبعیت از سنت پدر استقلال خود از استعمار انگلیس، یعنی ماهاتما گاندی تا قبل از دهه 1990 همواره با سیاست‌های ضد اسرائیلی در مجامع بین‌المللی علیه اسرائیل رای می‌داد و تمایلی به برقراری رابطه‌ی دیپلماتیک با اسرائیل نداشت. گاندی در مقاله‌ای پیش از تاسیس کشور خودخوانده‌ی اسرائیل می‌نویسد: ” فلسطین متعلق به ملت عرب است، همانگونه که انگلستان به انگلیسی‌ها و فرانسه به فرانسوی‌ها تعلق دارد. بر همین اساس، تحمیل این خواسته‌ی یهودی‌ها به عرب‌ها، بسیار غیر انسانی و اشتباهی بزرگ است . آنچه امروز در فلسطین اتفاق می‌افتد، بر هیج مبنای اخلاقی توجیه بردار نیست . هیچ کدام از خشونت‌های آنان، به ویژه جنگ اخیرشان قابل توجیه نیست. با تاکید می‌گویم که اگر عرب‌ها تسلیم خواسته یهودی‌ها شوند و فلسطین را در اختیار آن‌ها بگذارند (چه بخشی از آن و چه تمام آن را) مرتکب یک جنایت ضدبشری خواهند شد. عادلانه‌ترین راه و آخرین چاره برای یهودی‌ها این است که اصرار بر معامله‌ای عادلانه با همان سرزمینی داشته باشند که در آن متولد شده و رشد یافته‌اند. به این ترتیب یهودیان متولد فرانسه، کاملا فرانسوی خواهند بود، همانگونه که مسیحیان متولد فرانسه فرانسوی محسوب می شوند.”

با این‌ همه سیاست‌های حمایت از فلسطین چندان دوام پیدا نکرد و چرخش سیاست‌های جهانی پس از فروپاشی شوروی، هند را بر آن داشت تا در سال 1992 با تاسیس سفارت اسرائیل روابط خود را با این کشور آغاز کند و سپس با توافقنامه‌های تجاری مشترک این رابطه را تقویت کند. در نتیجه‌ی این توافقات تاکنون 18 هزار کارگر هندی به اسرائیل فرستاده شده‌اند تا در مشاغل ساخت و ساز مشغول به کار شوند. در اوایل سال 2023 نیز توافق‌نامه‌ای امضا شد که طی آن دولت هند با “صادرات” 42 هزار کارگر هندی دیگر برای کار در ساخت و ساز و خدمات خانگی به اسرائیل موافقت کرد.

با وجود چرخش سیاست‌های دولت هند به سمت حمایت از اسرائیل، کارگران متحد این کشور آگاهانه به صادرات نیروی کار از هند به اسرائیل برای جایگزین شدن با فلسطینیان اعتراض می‌کنند و از کارگران هند می‌خواهند زیر بار چنین سیاست‌هایی نروند. کارگران متشکل هند که روزی خود طعم استعمار را چشیده بودند و با مبارزات طولانی توانسته بودند استقلال خود را کسب کنند، اکنون کارگران فلسطینی را می‌بینند که در سیطره‌ی استعمار هستند و نیاز به یاری هم‌سرنوشت‌های خود در سراسر جهان دارند. به همین جهت آنان با اتحاد، تظاهرات و انتشار بیانیه دست یاری به سوی کارگران فلسطینی دراز کرده و دولت هند را حداقل فعلا وادار به عقب‌نشینی کرده‌اند، به طوری که سخنگوی دولت مودی در واکنش به اعتراضات کارگران اعلام کرد که هیچ مذاکره‌ای با دولت اسرائیل برای امکان‌سنجی جایگزینی کارگران هندی با فلسطینیان صورت نگرفته است. این قدرت کارگران متحد است که می‌تواند تغییرات بزرگی رقم بزند.

[1] https://www.aicctu.org/press-release/2023/11/complicity-israel%E2%80%99s-genocidal-war-against-palestinians-aicctu-warns-against-any-effort-%E2%80%9Cexport%E2%80%9D-indian-workers-israel-replace

[2] متاسفانه امروز این آمار بسیار بیشتر از این اعداد شده است.

[3] منظور از استعمارگران شهرک‌نشین، نوعی از استعمار است که ساکنان جدیدی از مناطق دیگر با حذف ساکنین بومی اقدام به استعمار آن سرزمین می‌کنند.

[4] https://www.hindustantimes.com/world-news/indians-to-replace-palestinians-israel-construction-sector-looks-to-hire-1-lakh-workers-amid-gaza-war-101699333339933.html

[5] https://www.fidh.org/IMG/pdf/il1806a.pdf

[6] https://www.aicctu.org/workers-resistance/v1/workers-resistance-oct-2023/aicctu-statement-solidarity-palestine

[7] مصاحبه با سایت peoples dispatch