اعتصاب اتحادیههای کارگری در اسپانیا در حمایت از مردم فلسطین
150 هزار نفر در اعتصابها و تظاهرات شرکت کردند
27 سپتامبر 2024 (6 مهر 1403)، اتحادیههای کارگری در اسپانیا، به رهبری کنفدراسیون عمومی کارگران (سیجیتی)، به منظور همبستگی با مردم فلسطین اعتصاب عمومی بیستوچهارساعتهای برگزار کردند. اتحادیهها از دولت خواستند تمام روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود را با اسرائیل قطع کند. قریب به دویست اتحادیۀ کارگری و سازمانهای جامعۀ مدنی، از جمله انجمنهای دانشجویی و گروههای همبستگی با فلسطین، از این اعتصاب حمایت کردند.
به گفتۀ سیجیتی، تا پایان اعتصاب، بیش از 150 هزار نفر در اعتراضات و راهپیماییها در سرتاسر اسپانیا شرکت کرده بودند. معترضان گزارش دادند که فقط راهپیمایی در بارسلون حدود 50 هزار نفر را به خیابان کشاند. این واکنش قاطع نشان میدهد در اسپانیا مطالبۀ فزایندۀ عمومی برای اقدام جدیتر علیه اسرائیل وجود دارد. سیجیتی در بیانیهای میگوید، «اسرائیل در حال پیشبرد ارتجاعیترین سیاستهایی است که میتوان تصور کرد و با تمام وجود در حال پاکسازی قومی نفرتانگیزی است که کل طبقۀ کارگر جهانی را تحت تأثیر قرار میدهد.»
میگِل فادریکه، دبیر کل سیجیتی، تأکید کرد که این اعتصاب صرفاً دربارۀ مسائل کارگری نبود: «اعتصاب امروز فراتر از محل کار بود. نوعی تعهد اجتماعی بود. ما حرف دل بسیاری از کسانی را زدیم که با آنچه دارد اتفاق میافتد مخالفاند و نمیخواهند [در نسلکشی اسرائیل] شریک باشند.»
با اینکه اسپانیا سعی کرده است با به رسمیت شناختن فلسطین و حمایت از تلاشهایی که برای صلح میشود خود را از دیگر کشورهای اروپایی متمایز کند، بسیاری از معترضان احساس میکنند که این اقدامات کافی نیست. فعالان دانشجویی، در گفتوگو با سایت رویدادنامۀ فلسطین[1]، معتقدند اسپانیا باید تمام روابط تجاری و نظامیاش را با اسرائیل قطع کند.
در این اعتصاب، همچنین اقداماتی صورت گرفت که شرکتهای دارای پیوند مالی قوی با اسرائیل و ارتش اشغالگر آن را هدف قرار میداد. فعالانِ در این اعتصاب ورودیها را مسدود کردند و به شعبههای سانتاندر بانک و فروشگاههای زنجیرهای کارفور رنگ پاشیدند و بدین ترتیب مخالفتشان را ابراز کردند. برخی از این فعالان در حین این اقدامات بازداشت شدند، که موجب واکنش سازمانهایی شد که اعتصاب را به راه انداخته بودند. سیجیتی اعلام کرد، «بازداشت کسانی که این وضعیت را محکوم میکنند نمونۀ دیگری است از محدود کردن آزادی بیان و اجتماعات.»
در میان گروههای معترض، صامدون[2] (شبکۀ همبستگی زندانیان فلسطینی) نیز حضور داشت و بر لزوم پاسخگو کردن نهادها و شرکتهای دخیل در جنایات اسرائیل تأکید کرد. این گروه همچنین خواستار آزادی فعالانی شد که به دلیل حمایت از آرمان فلسطین سالهاست که در زنداناند. صامدون میگوید، «تا وقتی حکومت نسلکش وجود دارد، ما هم به حضورمان در خیابان و دفاع از مقاومت فلسطین و زندانیان فلسطینی ادامه میدهیم.»
مشارکت گسترده در این اعتصاب نشان داد که جنبش کارگری اسپانیا میتواند هزاران نفر را در حمایت از آزادی فلسطین بسیج کند. سیجیتی و دیگر سازمانها، با اتکا بر این قدرت، برای دور دوم اعتصابات در 5 و 6 اکتبر فراخوان دادهاند و این در حالی است که جهان آمادۀ برگزاری سالگرد جنایتهای اسرائیل در غزه است.
منبع:
https://peoplesdispatch.org/2024/09/30/trade-unions-in-spain-demand-total-cut-in-ties-with-israel
[1]. The Palestine Chronicle
[2]. Samidoun
3 دیدگاه دربارهی "اعتصاب اتحادیههای کارگری در اسپانیا در حمایت از مردم فلسطین"
چند پرسش دارم:
برآوردمان از عدم واکنش کارگران ایران به جنایت اسرائیلی ها و حامیانش باید چه باشد؟ بی اعتنایی است یا این که از سر مخالفت با جمهوری اسلامی لجبازانه همدلی ای با فلسطینیان نشان نمی دهند؟ تا آنجا که اطلاع دارم در مدت این یکسال در اعتراضات کارگری مختلفی که در ایران بوده کوچک ترین اشاره ای به اوضاع فاجعه بار در فلسطین نشده است. چه بر سر تعهد و همدلی اجتماعی کارگران در ایران نسبت دیگر ستمدیدگان و رنج کشیدگان جهان آمده است؟ در این شرایط، آن هم در وضعیتی که توده های کارگر ابزار و بستری ندارند تا بتوانند مستقل از دولت مستقر به حمایت از فلسطین بپردازند چه باید کرد؟ به نظر شما اشاره به حمایت کارگران دیگر کشورها از فلسطین، چه اندازه می تواند تلنگری باشد به کارگران ایرانی؟ آیا این کار کفایت می کند؟
سلام. درست میگی دوست عزیز. به نظرم راه حل این موضوع در فعالیت مبارزان طبقه کارگر است. وگرنه کارگران نیز به عنوان بخشی از وضعیت همان حرف های براندازها یا احیلنا محورمقاومتی ها را خواهند زد. راهی به جز فعالیت و پراتیک منسجم طبقاتی به لحاظ سیاسی نیست. متاسفانه با توجه به بُرد و دامنه براندازی و تفکر لیبرالی در ایران، کارگران نیز که از مواهب آن برخوردار نیستند، ولی پیرو رویکردهای آنان هستند. چنی است که چنین است.
آقای حمید
آنچه در بین کارگران دیده میشود بیتفاوتی نیست. چیزی که من به چشم میبینم و به گوش میشنوم تبلیغات شوم فاشیستی است دربارهی برتری نژادی یهود و لزوم پاکسازی قومی و غیره و ذلک. منشا اصلی این تبلیغات برای من ناشناخته است ولی آن را هر روز از دهان این و آن میشنوم.
میپرسید چه کار باید کرد؟ پاسخ روشن است: فاشیسم باید بهطور نظامی در هم شکسته شود تا وجاهت آن در بین مردم از بین برود. این را فقط من نمیگویم. برای ممثال فرانتس نویمان تاریخدان در کتاب بهیموت هم چنین نظری دارد.
آلمان نازی را شوروی در هم کوبید. اسرائیل صهیونیستی را چه خلقی در هم میکوبد؟ متاسفانه فعلا هیچ خلقی.