اکنون دو سال است که از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ می‌گذرد. در این روز، طی عملیاتی سلحشورانه، مبارزه‌ی دیرینِ مردمِ فلسطین علیه یک قرن استعمار از نو احیا شد. دیگر نمی‌توان تصور کرد که رژیم اشغالگر اسرائیل باز هم بتواند در امنیت و ثبات، به فکر عادی‌سازیِ حضور خود در سرزمین‌های اشغال‌شده باشد و رویای آرامش در سواحل فلسطین را، بدون فلسطینی‌ها، در سر بپروراند.
در واکنش به این وضعیت است که اشغالگران برای بقای انگل‌وار خود از رذیلانه‌ترین اقدامات دریغ نکردند و علاوه‌بر بربریتی که در فلسطین بروز می‌دهند، علیه تمامی مردمان منطقه اعلام جنگ کرده و پهنای جنایت و اشغالگری را بیش از پیش گسترش می‌دهند.
در چنین احوالی است که هم‌سرنوشتیِ مردمانِ منطقه دیگر تنها یک شعار نیست، بلکه واقعیتی است که با صدای موشک‌ها و لرزش انفجارها در هر کجا، مستقیما لمس می‌شود. مردم ایران نیز در چند ماه گذشته، در این تجربه سهیم بوده و گوشه‌ای از توحش امپریالیستی را بر بالای سر خود به چشم دیده‌اند.
از این روست که تاریخچه‌ی مقاومت و مبارزه‌ی مردم فلسطین این درس بزرگ را به تمامی خلق‌های تحت ستم و طبقات زحمتکشِ کشورها گوشزد می‌کند که رمزِ تسلیم نشدن به توحش و یوغِ بندگی استمرارِ مبارزه است، چرا که مبارزه نه یک‌روزه فراگرفته می‌شود و نه یک‌شبه ثمر می‌دهد؛ بلکه باید آن را روزمره مشق و تمرین کرد، تا در روزِ موعود کارگر افتد؛ هم‌چون مقاومت فلسطینی‌ها، که نه در دو سال گذشته آغاز شد و نه قرار است در این مرحله از تاریخ متوقف شود.
گرامی باد روزی که مبارزه و مقاومت مردمی را به قرن بیست و یک یادآوری کرد!
مرگ بر اسرائیل! زنده‌باد مبارزه‌ی فلسطین!
